Κρίσεις Πανικού

 

 
 
 
«Κάθε μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, ακούμε συνεχώς μέσα μας έναν αδιάλειπτο διάλογο. Κάποιες φορές μιλάει το θύμα, που φορτώνει όλες τις ευθύνες στους άλλους, άλλοτε μιλάει ο κριτής, που στήνει σχεδόν τους πάντες στον τοίχο για το παραμικρό, ακόμη και τον εαυτό του, κι άλλοτε μιλάει η λογική.
Όλες αυτές οι φωνές εναλλάσσονται κάθε τόσο στον εσωτερικό μας διάλογο και καμιά φορά ανακατεύονται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα μετά να νιώθουμε σαν ακυβέρνητο καράβι…
Το αντίδοτο σε αυτή την περίπτωση είναι να μην ταυτιζόμαστε με όλα αυτά τα παιχνίδια του νου.
Ο κεντρικός εαυτός μας, αυτό που πραγματικά είμαστε, είναι το κλειδί που θα μας δώσει τη λύση. Κατά μία άλλη εκδοχή μοιάζει με έναν μαέστρο που συνθέτει όλες αυτές τις φωνές, που πότε τις δυναμώνει, πότε τις χαμηλώνει και πότε τις διακόπτει, όταν δεν είναι λειτουργικές και δεν στοχεύουν στο απώτερο καλό μας. Ο κεντρικός εαυτός μας, λοιπόν, είναι το στίγμα μας στον χάρτη· το σημείο όπου βρισκόμαστε και σημείο αναφοράς για όλες τις κινήσεις μας. Η αναγνώριση και μόνο αυτής της αλήθειας αποτελεί το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για να ξεκινήσει το ταξίδι στα ζητούμενα του κάθε ανθρώπου».

(Από βιβλίο: Ένα)
 
 
 
Κρίσεις Πανικού